کل تلفات در الکتروموتور شامل چهار قسمت عمده می باشند که عبارتند از :
- تلفات مربوط به بار هرز که میزان تلفات آهنی در تعیین مقدار ضریب توان موتور مؤثرمی باشد. تلفات آهنی در بار کم افزایش یافته و از این رو منجر به ایجاد ضرایب توان کم می شود.
موتور القائی حتی در بار کامل نیز ضریب توان نسبتا” ضعیفی دارد مثلا” بین ۸/۰ تا ۹/۰ پس فاز می باشد. لذا به لحاظ اقتصادی لازم می باشد تا جائی که میسر است در انتخاب مناسب و همسازی موتور با بار دقت کافی به عمل آید تا راندمان های کم و ضرایب توان ضعیف به حداقل ممکنه برسند. موتورهای کوچک درمقایسه با موتورهای بزرگتر مشخصه های ضریب توان ضعیف تری دارند و لذا در تأسیساتی که موتورهای کوچک زیادی به کار گرفته شوند احتمال کاهش ضریب توان وجود دارد. تلفات آهنی شامل تلفات هیسترزیس و تلفات فوکو ( جریان های سرگردان ) است.
میزان تلفات هیسترزیس به نوع و ترکیب هسته ها (ورق های فولادی) بستگی دارد و بخش دیگر یعنی تلفات فوکو (یا تلفات جریان های سرگردان) می باشد. - تلفات مسی که به میزان تلفات گرمائی شناخته می شود و متناسب با مجذور جریان بار است.
- تلفات اصطکاکی ( یا تلفات مکانیکی ) و تلفات سیم پیچی که مستقل از میزان بار و مقدار آن ثابت است.
- تلفات آهنی ( تلفات مغناطیس کنندگی یا تلفات هسته ) که مقدار آن به ولتاژ بستگی دارد بنابراین برای هر موتور خاصی مستقل از میزان بار آن ثابت است.